Лад у Вялікім Княстве Беларусь можна назваць дзяржаўным капіталізмам

Вялікае – безумоўна. Бо што там Манака поруч з намі? 2 кэмэ квадратных і 200 000 кэмэ квадратных
Княства – безумоўна. І 20 год ля ўлады дастаткова для княскага званьня. 17 гадкоў, кажуць вікіпедчыкі, хапіла нейкаму Рурыку, каб стаць асновай для казак пра тысячагадовае існаваньне русскага міра.
І коней у нашага князя у стайнях дастаткова – каб звацца князем.
І падданыя могуць ускладаць на яго надзеі, што камуняцкія цацанкі-абяцанкі не адкіне так траўматычна, як хацелася б перастроіўшымся дзеткам ленінскіх гвардзейцаў ды іншых чальцоў савецкіх фашын..
Ага – разбегліся яны тут нешта будаваць – ім лягчэй, як вунь сведчыць Шушкевіч, разбегчыся па Сінгапурам – калі ангельскую вывучылі. Вось жа некалі пачытаем біяграфіі тых трох шэрагаў з маладымі знаўцамі на сустрэчы з Клінтанам у Акадэміі белнавук. Ну можа 10 % з іх выкажуцца, што Радзіма, маўляў, - Беларусь.. А 85 дакладна дазволілі сабе грэблівыя выказванні ў бок калхознікаў, крэстоў і мовы беларускай - у бок ахвяр саветчыны. А хто яны тады? (А можа яны ўсе цудоўныя людзі, шкадуюць Радзіму і я тады выбачаюся, бо ніхто не можа быць вінным БССР - анічога)
А калі хто русскую ведае, таму гэтыя 20 таўсматых гадоў Тула смакавала. Як раптам у Маскве не атрымалася. Нагадавалі русскамоўных працаўнікоў сярэдняга звяна для свайго Крэдытора.
Такая умова крэдытаваньня?
І што за гэты час адбылося:
Зямля наша больш менш дагледжана – вуліцы-гуліцы пашыхтаваны – сядзяць, як іх яшчэ паляўнічыя за нявольнікамі пасадзілі на зямлі працаваць. За кошт прысядзібных участкаў яны і савецкі калгас перажылі.. Выміраюць канешне і яны – следам за шляхецкімі хутарамі, але пакуль ліпяць.. Затое павырасталі новыя свінарнікі-кароўнікі – князь гэтым дакладна праймаўся апошнія 20 год і лейці ягоныя сачылі – як маглі, канешне..
Каля свінарнікаў-кароўнікаў і зернесушылак выраслі гарадкі жытла для абслугі свінарнікаў, кароўнікаў і зернесушылак.
Усё насельніцтва сканцэнтравана ў бетонных шуфлядках розных цэнтраў – раённых, абласных і сталіцы, дзе наш князь-прадсядацель засядае. Гэтыя шуфлядкі безумоўна патрабуюць увагі і князю з лейцямі ды іншымі падручнікамі трэба думаць, як выкарыстаць рэсурс. Як стварыць тавар, як прадаць яго. Як вешчы ўзвесіць і як сплавіць. Як народ пакарміць, які ж , што ні кажы, дае права князю прадстаўляць яго сярод іншых краін-дзяржаў. Народ гэты, не такі і лагодны - можа паўстаць, калі ўжо зусім да чучхейства дойдзе – пакаштаваў бальшавіцкіх абяцанак, але і свабоды пакаштаваў. Таму без глушылак свядомасці - князю не абысціся. Хай, дарэчы б, мы – народ, не пераставалі б дзячыць Шушкевічу, што ракеты аддаў – быццам без умоў. Заслона б магла і засланіцца.
Але, тым не менш, у нас сапраўды дзяржаўны капіталізм і змена ладу з’яўляецца пагрозай дзяржаўнасьці. Як толькі крамлёўскі крэдытор захоча перамен, ён абавязкова паспрабуе падзяліць уладу аднаго князя на колькі меншых. Ну і потым абавязкова можа быць нешта такое лайт-днр-лнр. Вось таму князь і прагне быць адзіным капіталістам. І пакуль ёсьць брат-бамбіза(Расея, кажу, пакуль з веліка не ляснулася), то у князя ёсьць шанец на княства.
Партнёрамі яму капіталісты іншых краін і фашыны розныя камунікацыйныя.
Дзяржаўны капіталізм і лайт-чучхейства. Вось што мы маем. То бок - што маецца ў нас.
Не магу цярпець, калі савецкі лад дагэтуль называюць сацыялізмам. І яшчэ больш агідна, калі кажуць пра рэсурсы СССР, якія 20 год бач праядалі. Замест сэрца ў іх мушыны рой - у тых, хто так кажа.