Andrej Cieraszkou' писал(а):
Найперш вітаю больш стрыманы тон з Вашага боку.
Калі вы ўважліва сачылі за дыскусіяй, то я заўсёды адказваю апаненту выключна тым тонам, якім прамаўляе ён сам. Адзінае, што я пазбягаю мацюкоў і стараюся пазбягаць адкрытых абразаў у адказ на ўсе брыдкія словы ў адрас Царквы і вернікаў.
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Тут праблема не ў генэалёгіі, шмат у каго з генэалёгіяй праблемы, Ватыкан Мусаліні заснаваў, пра Івана Жахлівага і ягонае дачыненьне да РПЦ ужо пісалася. Праблема - пазыцыя РПЦ зь яе прэтэнзыяй на тэрыторыі, якія яна ж аб'явіла сваімі "кананічнымі".
Папства існавала задоўга да Мусаліні. Ён проста падпісаў з пантыфікам канкардат, які, паміж іншага, вяртаў маленечкі кавалачак тэрыторыі, які належаў да папскага "Патрымонія св. Пятра" яшчэ ад часоў Карла Вялікага. Тое ж тычыцца і Івана IV, стасункі якога з царквой былі не меней
жахлівыя за астатнія яго справы.
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Няважна
А што тады важна? Калі нават лідэры ў вас гэтакія выскачкі self-made.
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Можа, Кунцэвіч крыху і перагінаў палку, але свайго дамогся: да моманту расейскай акупацыі 1795 г. бальшыня вернікаў былі вуніятамі. За што і кананізаваны касьцёлам. Не выключана, што дзякаваць у тым ліку і гэтаму РП праіснавала яшчэ два стагоддзі. У прызнаньні з боку артадаксальнай царквы Вунія патрэбы ня мае, артадоксы і Сьвяты Прастол лічаць асяродкам ерэтыкоў. Хаця, нашыя. беларускія праваслаўныя больш прагрэсіўныя. нават на каталіцкія набажэнствы прыходзяць. Гэта добра.
Касцёл кананізаваў яго хутчэй за мучаніцтва. Хаця, так, сапраўды, логіка вельмі блізкая да ідэі кананізацыі Сямашкі. Проста беларусы не вучацца з гісторыі і сваім трагічных памылак. Вашы разважанні пра
унію (калі ласка, пазбягайце гэтага прыстаўнога "в-", бо гучыць дзіка з гледзішча лаціны) і заклікі да новых ганенняў супраць праваслаўя таму самы цудоўны прыклад. І далей - праваслаўе не лічыць каталікоў "герэтыкамі", яны лічацца раскольнікамі (гэта ўзаемная прэтэнзія), РПЦ знаходзіцца з касцёлам у міжканфесіянальным дыялогу. І да, праваслаўны чалавек можа
прысутнічаць абсалютна на любых хрысціянскіх набажэнствах, але не ўдзельнічаць у іх. Я асабіста супрацоўнічаю з некалькімі касцельнымі актывістамі ў справе вяртання касцёлу некалькіх колішніх будынкаў, якія зараз разбураныя знаходзяцца ў дзяржаўных руках.
Што тычыцца ўніяцтва, то ваша міфалагізаванае ўяўленне пра яго як "нацыянальную царкву" таксама вельмі далёка ад рэчаіснасці. Я, напырклад, у свой час займаўся дакументамі нашага базыльянскага кляштара ў Міры (што размяшчаўся ў праваслаўнай царкве св. Троіцы), дык абсалютная бальшыня іх на польскай мове...
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Ну я бы адфільтраваў гэтыя "набыткі". З гледзішча блізкасьці да чалавека, прыроды і нашых гістарычных традыцыяў паганства - вельмі станоўчая зьява. Удвая станоўчая тым, што не адмаўляе хрысьціянства, а значыцца, спрыяе еднасьці. Я бы ўсур'ёз заняўся аднаўленьнем.
З чалавечымі ахвярапрынашэннямі на капішчах? Галоўнае, каб шчыра і па-беларуску, канешне.
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Ну, канечне, я ня ведаю прадмету! Я нават ведаю, дзе ў Менску водзяцца беларускамоўныя сьвятары. Колькі праваслаўных цэркваў у Менску? А беларуская мова зрэдку гучыць толькі ў адной. Гэта "вельмі шмат"? Не схаваю, прыемна было на Вялікдзень у царкве Сьвятога Духу пачуць беларускае слова, але гэта ня правіла, а выключэньне.
Мякка кажучы, не толькі у Святадухавым саборы. У Менску беларускія набажэнства ўжо многа гадоў рэгулярна ладзяцца ў Петрапаўлаўскім саборы, зараз бывае таксама ў Царкве св. Сафіі Слуцкай (адзін з маладых айцоў нават прапаведуе па-беларуску). Толькі нешта асноўнай масы нашых "свядомых" там не відаць.
Andrej Cieraszkou' писал(а):
Люблю часам падыскутьаваць з рэлігійнымі ф... э-э-э людзьмі, заклапочанымі на гэтай глебе
Узаемна, пане. Люблю патроліць нашых нацыянальна-заклапочаных.