Косьці яшчара.
Вось лепшы расейскі рэпарцёр
Марина Ахметова” пытае Яраша:
Цитата:
“И я там была. Может быть, вы тогда сможете мне объяснить, откуда там взялись ямки…”
Лепшы рэпарцёр не можа не ведаць праўду пра ямкі. Лепшы не мог не правесці расследаваньне рэпарцёрскае. Навошта тады гэтае сарамлівае “ямкі” са шматкроп'ем? Рэпарцёрская пастка для Яраша – ямкі з жанчынамі і дзецьмі?
А вось іншая стваральніца высакаякаснага “малака”:
Керстин Хольм і хоць напісана побач з ейным прозьвішчам – “Германія”, я не веру ў яе германскасьць. Такое можа напісаць толькі абразаваны русскі інтэлігент:
Цитата:
“Каким бы репрессивным ни был старый Советский Союз, в нем все же существовала вера в человека или в его «продуктивный потенциал». Уже само распространение массовой советской профессии «инженер» указывало на существование хотя бы теоретической веры в возможность создания хороших отечественных автомобилей, автобанов, строительных машин и так далее.
В качестве сегодняшнего «гражданина-в-пробке-стоящего» понимаешь, что гражданское население с точки зрения экономики и военной стратегии представляет скорее паразитарную группу, имеющую претензию на доходы от продажи полезных ископаемых.”
Першыя два сказы з цытаты - сведчаньне зааганжаванасьці, а ўвогуле ўвесь тэкст - падхалімства. Такое вось малако пракіслае – камуняцкая зааганжаванасьць і падхалімства перад Германіяй. Нічога добрага Германія можа не чакаць – ад такіх крывадушнікаў.
Трэці ж сказ цытаты – кшталту, дыягназ.. Бо адчуваньне гэтага факту – другаснасьці народа ў дзяржаватварэньні – што Расеі, што Беларусеі - прысутнічае ўжо дастаткова даўно. Як яно смела ўзнікнуць? Як яно магло толькі з’явіцца на белы свет – такое адчуваньне? Настолькі супрацьлеглае гэтаму “чалавек праходзіт как хазяін неаб’ятнай Родзіны сваей”? Выглядае, быццам нехта не хоча адказваць за “савецкі базар”.. Тады - карашкі, а цяпер – вяршкі.. Выбар? – выбар.
Без жартаў. Краінай РФ правяць пэўныя постсавецкія супольнасьці. Правяць - каб грабіць. Цяпер – гэта найперш рэсурсы, а люд патрэбен толькі, каб дэманстраваць усяму свету ягоную, люда, святую волю – што менавіта гэтым бандытам ён дазволіў сябе грабіць. За жалезнай заслонай самім грабежнікам больш не цікава знаходзіцца – выбралі заслону з языкоў журналістых і рэпарцёраў, папоў і савецкіх сексотаў.. Апрацоўвалі маладыя мазгі ўсе гэтыя 20 год – з 1995-га. Языкоў хапае і сёньня. Менавіта языкамі пакуль стрымліваюць той напрадукаваны бруд, які не можа трымаць форму без жахлівага мароза савецкіх рэпрэсій.
Вунь якія ўспаміны пакінуў нямецкі афіцэр,
“командир дивизии СС «Валлония» Леон Дегрелль”:
Цитата:
«На морозе дерьмо застыло, но при каждой оттепели снова начинало смердеть. И в результате эти многоэтажные дома были ещё менее пригодны для жизни, чем жалкие избы, в которых, на богатейшей в Европе почве, прозябали в нищете миллионы русских крестьян. Они были одеты в лохмотья, ели из глиняных мисок грубыми ложками, вырезанными из дерева.
75 процентов наших солдат были ремесленниками. Многие из них в своё время поддались советской пропаганде. Теперь они стояли, разинув рты, при виде грязи и убожества, в которых жил русский пролетариат. Они трясли головой, отгоняя видение, и были вынуждены посмотреть дважды, чтобы поверить собственным глазам.”
Гэта былі вынікі 20-і гадоў савецкай улады, якая з самага пачатку была скіравана толькі на абарону СЯБЕ САМОЙ. Яна складалася не з аднаго Сталіна, а з процьмы языкоў , рук , ног і вушэй, якія з найвялікшым натхненьнем кінуліся ёй дапамагаць. Роўна як і “пан сахі і касы” – цёмны, сівы , спрацаваны і непісьменны - быў вынікам імперска-расейскай акупацыі і той палітыкі, якую РІ вяла у адносінах да сялянства. То бок расейская імперскасьць прывяла да ўсталяваньня на прасторах імперыі камунафашызму. Расейская імперыя загінула. Усе адукаваныя людзі, якія не маглі пайсьці на супрацоўніцтва з камунафашыстамі, былі знішчаны па спісам навучальных устаноў. Сяляне, якія маглі быць незалежнымі, нават пры ўсёй сваёй цемнаце і непісьменнасьці - праз сваё непасрэднае здабываньне хлеба штодзённага, былі загнаныя ў калхознае рабства. Тады яны былі галоўным рэсурсам.
Той, хто сёньня смее – на савецкім тле – прамаўляць слова “эліта” – звычайны камунафашыст.
Нявінны, бо ўскормлены камуна-фашыстоўскім малаком –ад нараджэньня..
Менавіта языкі камуна-бальшавіцкай “эліты” ператварылі звычайнае слова “звяз" у кляймо, якое дае ім права асуджаць і знішчаць – асабліва пасля перамогі ў развязанай імі ж вайне, што забіла столькі няшчаснага людства..
Слово фашизм происходит от итальянского fascio (фа́шо) — «союз»
(например, название политической радикальной организации Б. Муссолини — Fascio di combattimento — «Союз борьбы»). Это слово, в свою очередь, восходит к латинскому fascis — «связка, пучок», которым, в частности обозначались символы магистратской власти — фасции, связка прутьев с воткнутым в неё топором. Фасции носили ликторы — почётная стража высших магистратов римского народа. Фасции символизировали право применять силу от имени народа — вплоть до смертной казни. С тех пор изображение фасций присутствует в символах государственной власти многих стран (например, фасции присутствуют на эмблеме Федеральной службы судебных приставов Российской Федерации
Супольнасьці людзей утвараліся, каб бараніцца менавіта ад камуністычнай прапаганды. Гэта ж ясна як божы дзень. Камуністычная прапаганда паразітавала на змаганні за правы рабочых. Як камуністы выконвалі свае абяцанкі – сведчаньняў дастаткова? Ну дык пра што размова? Усе еўрапейскія фашысты паўсталі, каб супроцьстаяць камуністам, якія завалодалі тэрыторыяй расейскай імперыі – назвалі гэта “звязам” і тачылі зубы на ўсю Эўропу – праз Камінтэрны там усялякія, пралетарыяў розных – каб звязаць і ўкамунафашысціць увесь свет! Дзякаваць Богу, некаторыя народы здолелі адстаяць жыцьцё, годнае чалавека. А некаторыя, тыя, што не змаглі з’арганізаваца ў супольнасьці – дзеля адпору – тыя трапілі ў камунафашысцкае рабства.
Нашчадакі камунафашыстаў точаць зубы на ўсю Ўкраіну. Логіка простая – ты супраць крамлёўскай камунафашыскай кодлы, значыць ты – фашыст. І ямкі запоўніць – рука не задрыжыць. Чаму – а таму, што нелюдзі. Такі выбар – або дэбіл, або нелюдзь. Нелюдзі, гэта і тыя, хто вось так апраўдвае свае срэбнікі, заробленыя на вайне за Крымнаш: “Обстоятельства сложились так, что взяли человека в тесный круг, из которого он не может вырваться. И вот он принимает участие в том, в чем участвовать не хочет, и произносит слова, которые произносить не хочет”. Слова..
Словы застануцца – як малекулы касьцей таго яшчара..
Вход
Регистрация
FAQ
Поиск
Цяпер я буду ведаць, хто такі Маркаў. 
Напэўна ж, тройчы абразаваны?
ну вось наступная цытата:
Слышь, писатель, как там мумия на твоей площади - Красной? Не заплесневела?
