Захар Прилепин о «культурной» элите определенного свойства
...тут люди удивляются почему Арбенину как бы обижают за её поведение в Киеве, а Орбакайте, которая сделала то же самое, вообще не заметили.
Можно предположить, что властные структуры предпочитают не ссориться с «кланом Примадонны» - а вдруг да все они разобидятся, и Киркоров, Галкин, Кристина, кто там ещё? - Буйнов, и лично сама Алла Борисовна откажутся с нами дружить, развлекать нас на «Новогодних огоньках» и вообще сменят гражданство. И страна сначала ахнет, а потом рухнет.
В целом, признаюсь, это было бы счастьем, если б все эти люди однажды взяли и ушли в отпуск. Но этого не случится никогда, увы.
Однако уверенность власти в том, что для народа АБП является непреложным моральным авторитетом вот уже 40 лет - она нелепа.
Алла Борисовна некогда была прекрасной певицей, но в целом народу глубоко фиолетовы её политические взгляды, равно как и взгляды её дочери, и всех молодых мужей тоже. В своё время Алла Борисовна, например, выступала за те или иные либеральные политические организации - по-моему, это не прибавило и 2% к их рейтингу. Если Пугачёва сегодня, вослед за дочерью, объявит «крымневаш» или что-то наподобие (что-то подсказывает, что она именно так и думает) - люди пожмут плечами и пойдут дальше по своим делам.
Другой вопрос, что Российская Федерация умудрилась выкормить и вырастить «культурные» элиты совершенно определённого свойства. Свойства их легко уяснить на определённом примере.
Мы не в состоянии представить себе ни Сергея Лазарева («Крым для меня был и остаётся украинским!»), ни Кристину, ни Буйнова, ни лично АБП в прифронтовой полосе - на той сцене, где выступает Клавдия Шульженко, через 20 минут после одной бомбёжки и за 20 минут до следующей бомбёжки.
Не потому что все эти люди малопатриотичны - а потому, что они в принципе там неуместны.
«Океан Эльзи», например, уместен на Майдане, и в прифронтовой полосе АТО - тоже уместен. Это национальная украинская группа, отличная, к тому же, по качеству.
А у нас здесь навешали государственных (государственных!!!) наград на людей диковатых, малоодарённых, пошлых и в целом - чужих. Порчаки, вот имя для них.
Самое печальное, что скоро у нас новогодние праздники, и ведь снова вся это шобла будет веселить страну - те самые приятные люди, которым выступить в Юрмале важнее, чем проявить элементарную солидарность - нет, не с ополченцами, что вы! - а со своими же коллегами.
Никто, слышите, никто не вправе запретить всем им петь, всему этому задорному поп-шансону. Пусть поют и пляшут, ряда Бога. Просто зачем делать из всего этого - национальную культуру, это ж позорище просто.
У нас есть всё, что нам надо, чтоб нам не было стыдно. У нас - там, где на Украине поёт «Океан Эльзи» - может петь прекрасная группа «7 Б» и удивительный Саша Скляр, и есть очень достойные люди, имена которых вы знаете, которые сумеют восполнить те ужасные прогалы, те чудовищные, так сказать, культурные ямы, дыры и лакуны, что останутся в здании национальной, чёрт, культуры, если квазинациональная мафия им. Ф.Б. Киркорова уйдёт куда ей и положено уйти - на свои корпоративы и прочие народные закрытые хип-хоп-гей-лала-вэй-вечеринки.
Страна имеет право смотреть и слушать тех артистов, на которых может в трудную минуту положиться.
Да и просто тошнит уже от них. С детства тошнит. Всю жизнь на них пришлось смотреть - неужели это не кончится никогда?
Читайте далее: http://svpressa.ru/blogs/article/105607/?mra=1

Охлобыстин заверил, что готов воевать за террористов ДНР
30 ноября 2014 | 19:27 http://podrobnosti.ua/accidents/2014/11/30/1005306.html
Российский актер Иван Охлобыстин, известный своими антиукраиснкими высказываниями, приехал к террористам в Донецк.
Актер привез показать террористам фильм "Иерей сан", пишет "Остров".
Охлобыстин в кинотеатре "Звездочка" заявил, что скоро в Донецк приедут и другие российские звезды.
В частности, звучали имена Гарика Сукачева и Ольги Кормухиной.
Он также привез с собой подарок для террориста ДНР по кличке Моторола - бутылку с алкоголем. Его супруге Охлобыстин вручил шубу.
Охлобыстин заявил, что скоро намерен вернуться в лоно церкви, но может также приехать воевать на Донбасс.
"А если в церковь не примут - приеду сюда. Я кандидат в мастера спорта по стендовой стрельбе. Я очень усидчив и нетребователен - ем, что есть", - сказал он.
На выкрик кого-то из террористов: "Возьмем!", Охлобыстин ответил: "Я - с удовольствием".

Траплялася і мне на вочы гэтае «пасланьне турэцкаму султану», якое «нашчадкі белай эміграцыі» накіравалі галоўным начальнікам Эўропы. Падпісанты з нагоды гібрыднай вайны ў Данбасе нечакана заклікаюць «Рукі прэч ад Расеі!» А сёньня ж мы гаворым Расея, а маем на ўвазе Пуцін, з чым бы пагадзіўся цяпер вядомы некалі рэвалюцыйны паэт.​

Тэкст гэты нібы састаўлены падпалкоўнікам Гіркіным (агентурны псэўданім Стралкоў), завадатарам данбаскай бучы. Які раней быў вядомы ў Расеі сваёй любоўю да белагвардзейскай формы і настальгіяй па арміі генэрала Дзянікіна. ​

Але сярод падпісантаў Гіркіна насамрэч няма, а ўсё архаічныя сёньня «сьвятлейшы князь» ды «сьвятлейшая княгіня», «графіня» і гэтак далей. І нават Калчакі трапляюцца. Толькі саміх Дзянікіных, нашых Урангеляў (маёнтак у Бабруйскім павеце быў) і генэрала Клімовіча нашчадкаў (закончыў Полацкі кадэцкі корпус, кіраваў у Крыме контрвыведкай) няма. Як няма і прозьвішча Куцепавы ў сьпісе. Як вядома, «Рускім агульнавоінскім саюзам» у эміграцыі кіравалі генэралы Ўрангель (атручаны чэкістамі), Куцепаў (выкрадзены і зьнішчаны) і Мілер, які зьмяніў іх (вывезены ў скрынцы на параходзе і забіты на Лубянцы на загад Берыі). Між іншым, Мілеры ў сьпісе прысутнічаюць, яны абараняюць крамлёўскае начальства, праліваюць кракадзілавыя сьлёзы па Данбасе, жыцьцё якога разбурана гібрыднай вайной, разнамаснай дэнээраўскай махноўшчынай, а па шчырым перакананьні парыскіх мсье — украінскай арміяй. ​

Калісьці бацька Махно любіў казаць: бі чырвоных, пакуль не пабялеюць, бі белых, пакуль не пачырванеюць. Таксама, між іншым, белы эмігрант. (Працаваў рабочым сцэны ў Парыскай опэры, пахаваны на Пэр-Ляшэз). Пасьля таго, як істотна дапамог Чырвонай арміі фарсіраваць Сіваш, захапіць Перакоп і ўсё астатняе… Выгнаўшы белых з Крыму, чырвоныя выклікалі на рэгістрацыю ўсіх афіцэраў, юнкераў ды астатніх. Рэгістрацыя была абавязковай, усяго трохдзённай. Адначасова паступіў загад усіх зьнішчыць. Датычыла таксама былых чыноўнікаў, паліцыянтаў, салдат, сьвятароў. Хто ня зьявіцца — трапіць пад палявы рэўтрыбунал і будзе расстраляны. Што датычыла тых, хто вырашыў хавацца, да насельніцтва быў прыняты зварот: каб здавалі такіх у ЧК.​

Каб хутчэй працаваць, прысуд афармляўся не на кожнага расстралянага асобна, а на сьпіс — нярэдка на сто-дзьвесьце чалавек, а здаралася і на трыста. ​

У крымскі палон трапілі больш за пяцьдзясят тысяч, нямала афіцэраў. Чаму яны засталіся? Бальшавікі раскідалі з аэраплянаў улёткі, абяцалі амністыю. Сам Урангель, папярэджваючы, што ў эміграцыі будзе цяжка, раіў застацца тым, «каму не пагражае непасрэдная небясьпека гвалту з боку ворага». Дый урэшце, караблі, што пакінулі крымскія берагі, былі перапоўненыя. ​

А тым часам чырвоныя рыхтавалі расстрэльныя каманды, сьцягвалі ў Крым.​

Як можна жыць сёньня ў Эўропе, але дазваляць таму РТР ды «Раша тудэй» засьмечваць сабе мазгі, засьляпіць вочы?! Для мяне загадка. Вось нашчадкі белагвардзейцаў пішуць, што «агрэсіўная варожасьць, што разгортваецца цяпер супраць Расеі, пазбаўленая ўсякай рацыянальнасьці». Прыкладаў не прыводзіцца. Як можа вынікаць з пасланьня, агрэсіўная варожасьць Расеі супраць Украіны, што назіраецца цягам сыходзячага году, рацыянальнасьці не пазбаўленая. Значыць гэта варожасьць «правільная, справядлівая». А рацыянальнасьці трэба павучыцца Мэркель ды іншым у Пуціна, калі сьледаваць лёгіцы князёў ды графаў. «Дзе тут эўрапейскія каштоўнасьці!» — патэтычна заломваюць рукі нашчадкі ўдзельнікаў Добраахвотніцкай арміі. І сапраўды: дзе іх згубіла маскоўскае начальства, анэксаваўшы Крым, распаліўшы гібрыдную вайну? Але паводле падпісантаў, як выходзіць, гэта Пуцін — носьбіт эўрапейскіх каштоўнасьцяў, астатнія перад ім невукі.​

У тэксьце так прыблізна і гаворыцца. Маўляў, нашчадкі ў курсе дзела наконт «злачынных дзеяньняў бальшавікоў», але ня могуць зьмірыцца з «паклёпам» на адрас «сучаснай Расеі, яе кіраўніцтва і прэзыдэнта».​

Кроў, пралітая ў Грамадзянскай вайне, у тым ліку белагвардзейцамі, нібы афарбавала шкельцы акуляраў іхніх нашчадкаў у ружовы колер. Напэўна ў гэтых акулярах Пуцін перапраўляецца ў сакавіку 2014-га (як некалі Дзянікін) цераз пратоку ў Крым, каб не аддаць яго Маскве, крамлю, чэкістам. І махноўцам. Аднак сёньня Масква і крэмль — гэта ён сам. І да чэкістаў прамыя адносіны мае таксама. Карацей, ніякай рацыянальнасьці заўважыць у словах белагвардзейскіх нашчадкаў бадай немагчыма. Хіба што іх неўсьвядомлена не задавальняла, што бераг крымскі, калі яго пакідала армія Ўрангеля, быў расейскім, а потым стаў украінскім. У гэтым і соль усяго пасланьня можа быць. А калі так, дык ня трэба, гаспада харошыя, тлуміць галаву паважаным кіраўнікам Эўропы, проста далучайцеся да хору, крычыце «Крым наш!» і вам палягчэе. Як палягчэла кіраўніцтву Расеі. Праўда, ненадоўга.